İlk İş Deneyimi

İlk işim dönemsel olarak cimbomlu olmaktı.

Babam işverenimdi, yazları dönemsel gaassaraylı olurdum, kışın fenerbahçe'ye dönerdim ama sorsan futbolla aran nasıl, i hate futbol. Bazen milli maçlar...

Sporu severim tenis sporu agassiler sampraslar ne bileyim Steffi Graf, sonra olimpiyatlar buz pateni, ama futbol garip formulaperver bir insanım, hatta istanbul grand prix olsun yine gidelim.

Hah! Bir de basketbolu çok severdim, bir gün annem mantı yapıyor, maç var ben de gözümü almıyorum neyse işte bitmeye yakın Ülker-Efes maçı, mantı hazır oldu yiyorum ekrana bakıyorum, Efes yenildi mantı boğazıma takıldı, sinirden gözlerim  doldu. Ondan sonra dedim benden taraftar olmaz bu ne lan mantı yiyecektim ben, tipler yenildi!! Hiç bana taraf olmayan bertaraf olur falan demeyin kalbinizi kırarım.

İşte yazları dedenin bahçesinde dalda elma yemek, reçel yapmak anneanne ile, bahçe duvarındaki parmaklıkları boyamak, sonra deniz kabuklarından kolye yapıp ev ahalisine satmak bilinen ilk işlerim.

İlk mülakatım ki mülakat sayılmaz(kaç yaşındasın/ne kadar ücret istiyosun), üniversite 1. sınıf dönemsel(bak zehirlenmeye başladığım ana geliyoruz), adamın adı asil o bir mimar, o bir sigortacı, tcell bayisi(telefonun ilk icat edildiği yıllardan bahsediyorum-smiley burada), aynı zamanda beyaz  eşya satıcısı aynı zamanda...(kolunda taşıdığı karpuzların haddi hesabı yok) asil pepelek, çok fazla sigara içiyor, dalmaya gidiyor kızıl deniz, kaş nere varsa sadece denize dalmıyor aynı zamanda oooo müşterileri de uçana kaçana asılıyor, evli karısı boğaziçili ve de 1 çocuk babası.bazen ceydalar, bazen meldalar kimi gün ayşegüller oğlum(up filmindeki kız çocuğu gibi tonlama burada) ofis hatun kaynıyor.

sabah geliyorum, allam alarm var, yanlış basıyorum, ığıl ığıl çalmaya başlıyor, ötüyor, sabahın körü, yoldan geçenler bakıyor, arabayla geçenler bakıyor, embesil gibi kalıyorum, şifreyi yanlış giriyorum, allam stresten terliyorum.

yok satış yap, yok fatura yok mikrodalga fırın aman da kasko poliçesi, multi-task olmak gerek öyle böyle değil, sigorta sektörü ile tanışmam o döneme denk gelir. Neyse ki dönemseldi de uzun sürmedi anlıyorum ki ben satışçı değilim, yani sonradan iç müşteriye satışa alışacağım ve her gün satış yapmıyor muyuz? Hangimiz satışçı değiliz geyiklerinde konu mankeni  olacağım. Sıkıldııııııım, sıkılıyoooooommmm deyip belli bir süre sonra yazlığa gitmek üzere ayrıldım, "ya sevgilim bekliyor beni" demedim haliyle, "sizinle çalışmak çok zevkli ama benim astımım var burada duramıyore " dedim(bakın o zamandan minnoştum, iletişim önemli).

AAAAAaa maaşımı ödediler tabii ama sigortası yoktu.

Yazının fon müziği: Bırak boş kalsın elim, yol yakınken dönelimmmmmmmm...

İlkleri yaşatan kahramanınız,

Coco the first Haşhaşi