Sevmem Temmuz'u, Temmuz'da ne başkaydı yea diye sorarak başlarım genelde.
O ruhsuz gün, evet, bir çok arkadaşımın doğumgünüdür, 2 gün sonrada ayrıca...
2 Temmuz 1993
12 yaşındayım, bir nedenden ötürü de Sivastayız, çifteminareden çıkıyoruz, çocuğum lan, bildiğin çocuk. Zaten gitmeyi hiç istememiştim. Travmanın Allah'ını yaşadım orada.
Böyle şalvarlı tipler falan gezer merkezdeydik sakallı amcalar şeriat isteriz diyor, istiyorlar, inanmışlar... Sopalar, bişey bişey
Sonra insanları öldürdüler işte, nasıl yani diyordum? Nasıl?
Siz ne zaman bu kadar zalim oldunuz, insanlık adına utanmak, keskin çizgiler, cehalet, kafam almıyordu.
Hassasız artık, her konuda sesimiz çıkıyor şükür. Özgürlüğümüze mi müdahale ediliyor? Hollaley, parkımıza saldırıyorlar hollaley, o arada bir sürü yasa çıkıyor ona da lolololololo.
Yarın başbağları anarız, sonra Çorum'u, Uludere olur bu, sonra reyhanlı, Maraş'da fenaydı mesela. Bu kadar nefret bu kadar hesaplaşma, yetmiyoruz, sığmıyoruz dünyaya.
Sivas Olayları anandır, yavrum. 33 kişi öldü/yakıldı, yargılananlar serbest kaldı, bizse vicdanımızı rahatlatmaya çalışıyoruz, firar edenler savunan avukatların milletvekili falan olması.
Dönerken önünden geçtik tekrar, elbette daha önce yangın görmüştüm ama bu farklıydı.
Yıllar sonra hala 2 temmuzlarda tuhaf hisseder genelde moğollar-ıssızlığın ortasında dinleyerek kendimi rahatlatmaya çalışırım. Bir iki Madımak temalı tweet atarım, ohh tamam işte.
Madımak Sivas'ta yetişen yenilebilir bir ot olmakla birlikte, ne yazık ki tarihe kara bir leke olarak geçen bir otel ismidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder