Kahramanınız ya herro ya merro mode on(700 mt ilerideki oteli bulamayıp taksiye bindim acıklı şarkı çalıyordu bu şehir toptan kıro)
Eve geldin mi? Üzerini değiştirdin mi? Koltuğa uzanıp yazıları okumaya başladın mı? Hayır, İstanbul'dan kaçtım bu kez, bilinçli olarak, uzaklaşmaya ihtiyacım vardı, Bursa'ya gitmeye üşendim, biraz daha güneydeyim, dönüşte Yenişehir den transfer zor olacaktı.
Bugün yalnızım, otele geç gideceğim, kuaföre gittim, oradan da en sevdiğim mekana, buraya evim diyorum, koyu yeşil ve bordo renkleri beni sarmalıyor, değişik bir huzur buluyorum, 3 akşamdır burada yiyorum, 2 akşam ekiple içmeye gittik, baltalar ve ben şeklinde, uyuz gibi bir de maç izledik. Duş alıp çıkmıştım, hava güzel T-shirt ve kot montla oturuyordum ama sonra iğrenç bir serinlik çöktü, sol yanımda ırmak ve gökte yükselen harikulade dolunay yanımda baltalar, hikayeleri, ve rakı ve sıcak humus ve iğrenç hikayeleri aklımda Ahmed Arif şiirleri ve hayyam mısraları ve üzerimizde kırmızı polarlar, umumi kullanıma açık hiç hijyenik değil. idari işlerdeki eleman hesabı hallediyor ve sonra kalkıyoruz, bakmayın baltalar falan diyorum da kapımı direktör açıyor, sağ arka koltuğa oturuyorum, aşırı uykuluyum sızıp kalacağım ve sonra rezil olacağım diye yanağımı ısırıp video çekiyorum, twitterda geziniyorum. Kemer hatırlatması yapılıyor, hayır unutmadım sadece benden erken davrandılar, sonra Hilton'a doğru yola çıkıyoruz. Bir önceki gün acayip dandik bir oteldeydim değiştirdiler. Odama geliyorum, burnum tıkalı boğazım tuhaf ilaçları alıp yatıyorum, tabii ki yanlış çok yanlış.
Güzel ağırlıyorlar gerçi, minnettarım, herhangi bir şeyi rica etmem yetiyor, hop oradayız şimdi buradayız. Her gün yeni bir şey öğreniyor insan ve bu büyük bir mutluluk. Şükürler olsun, her neye inanıyorsanız. Inanmak ruhu özgür bırakır, boşlukta olma hissini azaltır, köreltir.
Kariyer günü, toplantı, değerlendirme merkezi kebap, alkol, yürüyüş, yeni insanlarla tanışma, otel odası kanallarında saçmalama, hayır geri dönüşe daha var. Kendimle başbaşa kalmaya da ihtiyacım vardı, evimi özlemeye, gündemden kopmaya. Geçtiğimiz hafta Izy ile buluştum, uzun süredir konuşmuyorduk benim sürekli seyahatte olmam onun da sürekli çalışıyor olması etkili, Nuri nişanlanma teklif etmiş, bunun saçmalığı üzerine konuştu, neden dedim, insanlar evlilik teklif eder nişanlanma otomatik olarak gelişir dedi, hımmm bu konularda gelişim alanım var, öküz kadar yaşım var ve bilmiyorum.
Yollara düşelim sevgilim,
Sabah erken kalkmayı seviyorum, sabah erken sevmeyi de seviyorum, mmmhhh love is everything.
İstediğim şehirde yaşıyorum, istediğim şeyleri yapıyorum, istediğim evde yaşıyorum, istediğim insanlar yanımda, bunun dışında eksik olan bir şey var. Onu biliyorsunuz zaten Selin bunun eksik kalması taraftarı çok kızgın çünkü No more diyor).
Sabah Mestan Bey gelip alıyor, saçlarını boyatmış, gri saçlı kurt olmuş kestane rengi çim adam, daha kötüsünü söyleyeyim boya alerji yapmış yüzü kabardı, gülümsememek için kendimi zor tutuyorum ve kendini rahatsız etmesin diye de sormuyorum, ekip dağılmış vaziyette.
Sabahları yeşil çay getiriyor alptekin bey, 11'e doğru kahve kendi kendilerine rutin tutturdular, direktör benim için şekersiz kahve istiyor uzun saç olan U know, hani aday için eğilip yımşak mı bu diye soran gıbış, hani Mordor da hız yapan gıbış, hani ama Coco'cum sen de hemen kestirip atıyorsun diyen gıbış hani bu hafta toplantılar arasında 32 aday görmek zorunda olduğum gıbış hani beni yanaklarımdan öpen ve iyi uçuşlar dileyen gıbış.
Telefon geliyor işte bi'kaç gün önce, kuzenin pazar evleniyor diye, güzel iptal edemeyeceğim planlarım var diyorum, 871 kuzenim var, kusura bakmasınlar kimse benden önemli değil, 1 hafta kala haber vermek ne saçmalıktır, ctesi de bir başka arkadaşımın ona katılamadınız için de üzgünüm lakin kafam hiç oralarda değil, işte o kadar o kadar.
Ben artık superhero nuz değilim.
Sonra devam edeceğim,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder