İzlekler için Sosyal Medya

ınspector clouseau

12 Temmuz 2014 Cumartesi

Nasıl canım yanmıştı


Aynı mahallede çocuk olsaydık(büyüseydik),  bisiklete binip gölün kenarına gitseydik, boyumuzu geçen yeşil otların arasında kelebek avlamaya çalışıp, yağmur sonrasında solucanlarını avlamaya çıksaydık mesela. Kovada kımıl kımıl yaratıklar, tutacağımız balıklar için...


Muhtemelen salıncakta itme sırası bende olduğunda ani bir hareketle düşürübelirdim onu, arada sırada hain bir çocuk olurdum.

Arı sokmasına karşı alerjisi olduğundan, onu tüm arılara karşı korurdum, onun super kahramanı olurdum, o da annesinin muhteşem keklerinden çalıp getirirdi bana orman meyveli, ağacın altında yerdik, yanaklarımızda kırmızı meyvelerin boyası, kolumuzun arkası ile silerdik,  astım atağı geldiğinde koşarak eve gidip ilacımı getirir ortalığı ayağa kaldırırdı.

Sonbahar gelince aşağıdaki koruya giderdik, sarı yaprakların üzerinde zıplar, düşen yaprakları yakalamaya çalışırdık. Çamurdan heykeller yapar, öğleden sonra mercimek çorbası içerdik.

Sonra bir gün yarışırken, aptal bir taşa takılıp düşerdim, diz kapaklarım yara olurdu. Yarıştığımız için ve aslında benim birinci olmam gerektiği için aslında çakıl taşı nedeni ile değilde senin yüzünden düştüğüm için deyip ayağına basıp ya da dizine tekme atıp üzerine bir de ayağımı yere vurarak seni arkamda bırakır zom zom giderdim. Muhtemelen tüm öğleden sonra ve de akşam sofrada surat asardın, baban sorduğunda "ne oldu? Yine mi küstü sana?" diye, "hiçbir şey olmadı!!!" deyip odana kaçardın. Sen benim canımı sıkmak istediğinde balon patlamasından korktuğum için yanımda balon patlatırdın. Aramızda sinirden gözleri dolanlar vardı.

Aşırı kararlı, kendinden emin, yeterince şımarık ve istediğini yaptıran bir tiptim, muhtemelen sadece benim için çok önemli olurdun. Benden tırstıkları için de sana bulaşmazlardı diğer çocuklar etki alanım genişti.

Canının sıkkın olduğunu 100 metreden anlar ve seni en iyi ben dinlerdim. 

"Koşup koşup bir yerleri kanayan bir çocuğun ayağa kalkma nedeni oluveriyorsun" derdin büyüyünce.

Çocukluk ne saçma değil mi? Söylesene çocukken neden bu kadar aptaldık?

P.S. Artık seni kimse yalnız bırakamaz...Çünkü yapayalnızsın

Diego dediğin bir yaralı dağ Aslan'ı bana ait, benimle ilgili




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder